"Szczęście na wyciągnięcie ręki" Agnieszka Krawczyk

SZCZĘŚCIE

NA WYCIĄGNIĘCIE RĘKI

Autor: Agnieszka Krawczyk

Cykl: Uśmiech Losu (tom 3)

Wydawnictwo: FILIA

„Szczęście na wyciągnięcie ręki” to już trzeci i ostatni tom z cyklu „Uśmiech Losu” Agnieszki Krawczyk.

Nie muszę Wam mówić, że po powieści tej autorki sięgam w ciemno odkąd sięgam pamięcią.

Dlatego nie było innej opcji i tym razem. Zwłaszcza, że bardzo zaprzyjaźniłam się z bohaterami tej trylogii.

Co tym razem spotka mieszkańców Kamienicy pod Szczęśliwą Gwiazdą?

Uśmiech losu to dar. Rozglądajcie się, aby go nie przegapić.
Można pokonać złe wspomnienia i spróbować wyjrzeć poza mroczną zasłonę przykrości i zadr, które przyniósł nam los. Najpierw nieśmiało, a potem już z całą mocą uwierzyć, że szczęście jest już blisko. Dać sobie szansę i uwierzyć w nią. To jest pierwszy krok, który może zawieść nas w świat, o jakim nawet nie marzyliśmy.
Bohaterowie sagi Uśmiech losu powracają by zmierzyć się z nowymi wyzwaniami.
Czy wreszcie uda się im rozwiązać zagadkę tajemniczego dobroczyńcy? Czy teza, że dobre uczynki wracają do nas po stokroć się potwierdzi? A wreszcie czy dawne tajemnice, które ujrzały światło dzienne, rozwiążą się szczęśliwie?
Trzeci tom o mieszkańcach Kamienicy pod Szczęśliwą Gwiazdą to piękna opowieść o sile rodziny, przyjaźni i miłości. To historia o domu, do którego zawsze można wrócić, nawet jeśli droga do niego bywa kręta i pełna tajemnic. Bo los tak naprawdę często się uśmiecha, trzeba tylko ten uśmiech dostrzec i na niego odpowiedzieć.

„Szczęście na wyciągnięcie ręki” to pełna ciepła i przyjaźni powieść, z której emanuje tak wiele emocji, że nie raz i nie dwa dławiły mi one gardło, nie mówiąc już o tym, że wycisnęły one ze mnie tryliard łez wzruszenia.

Mieszkańcy kamienicy przy ulicy Gwiaździstej w Krakowie w dalszym ciągu zmagają się z wyzwaniem postawionym przez tajemniczego donatora. Kto nim jest? I dlaczego tak mu zależy na dobrych uczynkach? O tym dowiecie się niemal na samym końcu powieści. Niestety ja obstawiałam kogoś innego, ale w rezultacie zakończenie wzruszyło mnie nieziemsko.

Ta powieść zdecydowanie zasługuje na miano wyciskacza łez – bez dwóch zdań. Ale do tego autorka już zdążyła mnie przyzwyczaić i gdyby nagle okazało się, że zmienia styl pisania byłabym rozczarowana.

„Szczęście na wyciągnięcie ręki” Agnieszki Krawczyk to kumulacja zdarzeń, zakończenie tajemniczych wątków, przez które nie mogłam spać, ale również cały ogrom ciepła i nadziei.

„Bo nigdy nie jest za późno, by zrobić coś dobrego.

Nigdy nie jest za późno, by po prostu zacząć żyć.”

W życiu przychodzi taki moment, że każdy z nas potrzebuje promyka nadziei i odskoczni od własnych problemów - ta saga idealnie spełnia w tych kwestiach swoją rolę. To właśnie takie zabiegi są domeną pisarstwa Agnieszki Krawczyk, to nie ulega najmniejszym wątpliwościom. Ja właśnie za to cenię jej powieści.

Ta wielowątkowa powieść nie opowiada jednak tylko o tym jak zdobyć upragnione mieszkanie spełniając wolę donatora. To opowieść o ludzkiej życzliwości, o mierzeniu się z własnymi słabościami, o pokonywaniu przewrotnego losu, o odnajdywaniu samego siebie w świecie w którym zdawałoby się rządy sprawuje sukces i pieniądz. To historia o pojednaniu się z życiem, ale i z innymi ludźmi, o tym jak potrzebna jest współpraca, empatia i dobre serce. To wreszcie przepis na to jak nie zmarnować jedynej szansy na dobre życie, jak wierzyć i nie dać się pokonać ciężkim kamieniom noszonym we własnym sumieniu.

Ta powieść Agnieszki Krawczyk ma jedną wadę – za każdym razem kiedy kończy się dany cykl tej autorki – odczuwam ogromny żal, że muszę rozstać się z bohaterami. Z ludźmi, których zdążyłam obdarzyć sympatią i przyjaźnią. I za każdym razem czuję się tak jakby wyjeżdżali na bardzo bardzo długo.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu FILIA.