PrzeCzytajka: PRZEDPREMIEROWO "ŚLAD" Przemysław Żarski

ŚLAD

Autor: Przemysław Żarski

Cykl: Robert Kreft (tom 1)

Wydawnictwo: Czwarta Strona, Czwarta Strona Kryminału

Recenzja Przedpremierowa (premiera 12.02.2020)

„Ślad” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Przemysława Żarskiego.

Czy to spotkanie okazało się udane?

Czy Przemysław Żarski pozostawił we mnie swój ślad?

I czy ja podążę jego tropem w przyszłości?

Są blizny, których nie przykryje żaden tusz, i decyzje, które nawet po latach odciskają na życiu trwałe piętno.
W studniówkową noc 1993 roku ginie Sylwia Nowicka. Dziewczyna kłóci się z chłopakiem i wraca pieszo do domu, a następnego dnia znika bez śladu. Poszukiwania nie przynoszą rezultatu, a wysłany do rodziców list pożegnalny sprawia, że w teorię na temat porwania niemal nikt już nie wierzy.
Blisko dwadzieścia pięć lat później, w jednym z mieszkań w centrum Sosnowca policja trafia na kasetę VHS z zapisem zabójstwa młodej dziewczyny. W mieszkaniu nie ma ciała ani żadnych śladów wskazujących na to, że doszło tu do zbrodni. Komisarz Robert Kreft i jego zespół muszą ustalić, kim jest ofiara, a także kto i kiedy pozbawił ją życia.
Poza tym dlaczego akurat teraz ktoś podrzucił taśmę śledczym?
"Ślad" to opowieść o tym, że jedna nierozważna decyzja może zrujnować życie wielu ludzi i jak wielkie piętno odciska na nas przeszłość. O wyborach, które tkwią niczym drzazga w sercu bliskich i nie pozwalają o sobie zapomnieć. A także o tym, że prawda potrzebuje czasu, zatacza koło i zaciska się pętlą na przyszłości.

„Ślad” to w moim odczuciu rasowy kryminał, który wciąga bez reszty, chociaż początki nie są łatwe z racji czasowych przeskoków fabuły, jak też poznawanie wydarzeń z perspektywy różnych bohaterów. Mimo wszystko z biegiem akcji człowiek wciąga się do tego stopnia, że później przychodzi to z łatwością. Ale przecież w każdym śledztwie na początku jest trudno i wiele jest niewiadomych.

Styl pisania autora przypadł mi bardzo do gustu. Krótkie pełne konkretów zdania, dobrze dobrane metafory i nawet nieznacznie poetyckie opisy codzienności, sprawiły, że książkę dosłownie wciągnęłam na wdechu. Wielowątkowa fabuła oraz jej wielotorowość nadały jej specyficznego klimatu pełnego tajemnicy, niewiadomych, domysłów. A zastosowane w powieści treściwe rozdziały zakończone z reguły clifhangerami stworzyły atmosferę idealną do tego, by podążać śladami zbrodni jakie pozostawiono w wielu miejscach.

„Ślad” nie jest lekturą, która Was zrelaksuje, wymaga bowiem zaangażowania i dedukcji ze strony czytelnika, w przeciwnym razie w mnogości poszlak zgubicie się jak dzieci we mgle. Dlatego nie polecam czytania tej powieści tuż przed snem.

Zdradzę Wam, że solidnie podążając śladami Przemysława Żarskiego udało mi się przed końcem znaleźć dobry trop i wskazać sprawcę, jednak zakończenie tak czy inaczej wprowadziło mnie w zaskoczenie, bo nie spodziewałam się tego zupełnie.

Nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejną część z cyklu o perypetiach Roberta Krefta, który nota bene jest bardzo ciekawą i barwną postacią.

„Ślad” to dowód na to, że wszystko to, co robimy nie znika, nie rozpływa się w nicości, każdy nasz czyn i każda nasza decyzja pozostawiają ślad w czasoprzestrzeni, a prawda prędzej czy później zatoczy idealny krąg tajemnic, by znaleźć ujście i wychynąć na światło dzienne.