"GWIAZDKA Z NIEBA" Katarzyny Michalak PRZEDPREMIEROWA RECENZJA

GWIAZDKA Z NIEBA

Autor: Katarzyna Michalak 
Cykl: Seria Mazurska (tom 1) 

Wydawnictwo: ZNAK

Premiera tej lśniącej gwiazdami powieści będzie miała miejsce 8 listopada bieżącego roku.

„Gwiazdka z nieba” Katarzyny Michalak fascynowała mnie od pierwszych zapowiedzi, okładką, z której bije magia. Nie ukrywam, że bardzo lubię powieści autorki, dobrze mi się je czyta i mam ich trochę na swoim koncie. Więc tym bardziej, pragnęłam dostać „Gwiazdkę z nieba” w swoje ręce.

I dostałam, radość wielka – w pięknym granatowym pudełku, pełnym granatowych wiór (jak to określił mój syn)...a w środku lampion, zdjęcie autorki i na końcu, oczywiście, była moja wymarzona „Gwiazdka z nieba”.

Wiecie, że jeszcze nikt do tej pory nie podarował mi gwiazdki z nieba? To był pierwszy raz :)

Co może grozić komuś, kto stracił już wszystko?
W śnieżną wigilijną noc na tatrzańskiej przełęczy dochodzi do tragedii.
Sześć lat później w mazurskiej chacie nad jeziorem staje się cud.
Niektórzy ludzie, choćby mieli wszystko, nie będą szczęśliwi. Inni nie mają nic, a potrafią cieszyć się życiem. Nataniel należał do tych drugich.
W przeszłości uległ poważnemu wypadkowi,
potem zmarła jego ukochana mama, a teraz stracił jeszcze dach nad głową.
Nie miał nic, ale zyskał wolność i mógł ruszać w nieznane.
Senna – zagubiona wśród lasów wioska na Mazurach – miała być tylko krótkim przystankiem w jego podróży. Zatrzymał się w małej, opuszczonej chacie nad brzegiem jeziora. Miejscowa legenda głosiła, że ktokolwiek w niej zamieszka, straci to, co kocha.
Ale co może grozić komuś, kto stracił już wszystko?
Czy los nie mógłby w końcu nagrodzić dobrego serca i szlachetnej duszy?

„Gwiazdka z nieba” to nie opowieść wigilijna w stylu Dickensa, o Ebenezerze Scrooge i trzech świątecznych duchach. Nie jest to też ckliwa romantyczna historia o miłości przy świątecznym stole. Ta książka to fascynująca opowieść o zwykłym życiu. To historia, jaką może napisać otaczająca nas rzeczywistość i przewrotny los. Może dotknąć lub już dotknęła wielu z nas. A to co z tym zrobimy, zależy tylko od nas.

Życie nie jest bajką, bywa okrutne i niesprawiedliwe. Tym co mają dobre serce kładzie kłody pod nogi, ugina ich plecy pod ciężarem cierpienia i składa na ich barki wciąż nowe kłopoty. Zaś tym co, w sercu noszą zło i gniew, daje często w nadmiarze, mają wszystko, niczym się nie martwią, idąc lekko przez życie, nie doceniają w pełni tego co mają.

Dlaczego tak jest? Nie wiem.

Może Ci dobrzy są silniejsi i dlatego są w stanie unieść ogrom trudu i cierpienia, ponoszą wielkie straty, ale wstają i walczą dalej? Może Ci źli nie byliby w stanie udźwignąć nadmiaru bólu, straty, padliby na kolana i nigdy, by się nie podnieśli z klęczek?

Może o to chodzi? Trudno znaleźć odpowiedzi na te pytania.

„Gwiazdka z nieba” też nie daje jednoznacznych odpowiedzi. Autorka, oczywiście porusza te dylematy, opowiadając nam historię Nataniela, Marii i Mateusza, oślepionej Trusi i złamanej Królewny Śnieżki. W całej tej historii pomiędzy wierszami jest ukryta sekretna prawda, którą możemy wyczytać, jeśli otworzymy na nią swoje serce. 

Oczywiście wiemy to, że „świat jest pełen zła, to prawda, większość ludzi jest dobra. Zło tylko głośniej wrzeszczy i brutalnie rozpycha się łokciami...”. 

Wiemy też, że „niektórzy ludzie, choćby mieli wszystko, nigdy nie będą szczęśliwi. Inni nie mają nic, a potrafią cieszyć się życiem.”

„Gwiazdka z nieba” Kasi Michalak, porywa serce, wciąga je w wir zdarzeń i nie puszcza do ostatniej strony. Łamie duszę, jak lekarz łamie źle zrośnięte kości. Boleśnie dotyka brutalną prawda o życiu i jego niesprawiedliwości. A jednocześnie, jak wspomniałam, daje receptę, na to w jaki sposób można przetrwać. Wiara. Wiara w to, że po ziemi chodzą dobrzy ludzi, którzy pochylą się nad nami kiedy upadniemy twarzą w błoto, że podadzą nam szklankę wody, będą w potrzebie przy nas jak Anioł Stróż, niezawodni, milczący, niosący swoje serce i empatię na dłoni.

Wiecie, ostatnio, mam taki czas, że odkrywam to na nowo, tę wiarę w ludzi i w Anioły. 

„Gwiazdka z nieba” uświadomiła mi, że Anioły mają też ludzką twarz, albo przybierają postać zwierzęcia. Czasem może się to wydawać niepojęte, ale dobro powraca, a jeśli nie wróciło jeszcze do tej pory, to powróci. Nawet kiedy los nas samych nie pieści i nie głaszcze po głowie. Nie wolno tracić nadziei.

Warto też czasem docenić to, co mamy, na przekór całemu światu, bo może jest tak że to, co mamy – to jest bardzo wiele, a gdybyśmy to stracili nie byłoby już nic.

A przede wszystkim, najważniejsze jest to, by kochać też samego siebie. Nie patrzeć na to jak widzą nas inni, bo Ci co kochają, nie widzą naszych ułomności i fizycznych braków. Widzą dobre serce i duszę pełną gwiazd.

„Gwiazdka z nieba” Katarzyny Michalak jest więc opowieścią, o życiu, o ludziach dobrych i złych, o recepcie na los i na przetrwanie...Jest zatem idealną książką, dla tych co stracili nadzieję, dla tych którzy czują pustkę i myślą, że już nic dobrego ich w życiu nie spotka. 

Jeśli macie wokół siebie takie osoby, to podarujcie im „Gwiazdkę z nieba”, a jeśli sami sądzicie, że jest ona Wam potrzebna, by światło rozbłysło w Waszych sercach, to koniecznie sięgnijcie po tę opowieść.

Serdecznie i ciepło dziękuję Wydawnictwu Znak za podarowanie mi „Gwiazdki z nieba” 

Ucieszę Was – będzie kontynuacja powieści 

– już na wiosnę – pojawi się „Promyk słońca” !